IV.

''Ledwie zjawiasz się tu, a już przy tobie zgraja,

oczka lecą w ruch i tanie komplementy,

zastanawiam się, ile razy to słyszałaś już,

ile razy otwierałaś,

nie wnikając, kto przychodzi przez próg.''

Dzisiejszego poranka znowu budzisz się obok nagiego Simona. To już chyba trzeci raz w tym tygodniu. Spoglądasz na jego idealnie wyrzeźbiony tors i uśmiechasz się do siebie. Co jak co, ale nie jeden mógł mu takiej klaty pozazdrościć. Przeciągasz się i spoglądasz na zegarek - 8:42.
- Tischeeeer! - wydzierasz się mu do ucha.

- Co jest? - mruczy i przewraca się na drugi bok.

- Nic takiego, tylko za niecałe dwadzieścia minut masz trening - mówisz spokojnie.

- ŻE CO?! - w mgnieniu oka podnosi się z łóżka, po drodze zaplątując się w pościel i lądując jak długi na podłodze. - Wszystko w porządku - podnosi się, otrzepuje i biegnie do łazienki.

Powoli wstajesz i zakładasz na siebie bieliznę. Kierujesz się do kuchni i zaparzasz mocną, czarną kawę. Siedząc spokojnie na krześle, przypatrujesz się z rozbawieniem, jak Simon uwija się, łapiąc w locie torbę treningową, buty, nakolanniki i tym podobne rzeczy.
- Tylko zamknij dom - rzuca do Ciebie i wybiega z mieszkania.
Ubierasz się, opuszczasz mieszkanie Tischera i wsiadasz do swojego ukochanego Infiniti. Po kilkunastu minutach wchodzi już do swojego domu. Siadasz na kanapie i rozglądasz się po pomieszczeniu. Do najczystszych salonów Twojego raczej zaliczyć nie można. Ba!, na pewno nie można. Przesuwasz palcem po stoliku, na którym pojawia się ciemna kreska, a na Twojej opuszce osadza się warstwa kurzu. Żeby dowiedzieć się jaki kolor ma dywan, trzeba by było przekopać się przez stertę płyt, gazet i ubrań, oraz dokładnie odkurzyć, bo możliwe, że troszkę ''osiwiał''. Dwa kwiatki na parapecie aż się proszą o kroplę wody, a okno o chociażby niewielkie przetarcie. Z niechęcią idziesz do łazienki, chwytasz za wiadro z mopem, szmatkę, płyny wszelkiej maści, a z przedpokoju przyciągasz odkurzacz. Do wieży wkładasz płytę Rolling Stonesów i pogłaśniasz na fulla. Wymachując biodrami w rytm piosenki, zabierasz się za sprzątanie. Najpierw szybko ogarniasz salon, potem kuchnię, łazienkę, a następnie swoją sypialnie. Za drugi pokój się nie zabierasz, bo i tak rzadko kiedy tam zaglądasz. Spocona, po prawie czterech godzinach roboty, wskakujesz pod prysznic. Z początku piszczysz jak dziecko, gdy lodowaty strumień dotyka Twojej skóry. Po chwili jednak przyzwyczajasz się, a chłodna woda przyjemniej koi Twoje zmęczone mięśnie. Po odświeżającej kąpieli, zjadasz skromny obiad i znowu powracasz na kanapę. Przez chwilę oceniasz wyniki swojej pracy. Jest okej, tylko jedna, uporczywa plama, zapewne po alkoholu, nie chciała zejść ze ściany, ale to już i tak będzie trzeba odmalować. Odpalasz telewizor i przez następne dwie godziny oglądasz jakieś bezsensowne, zagraniczne seriale i objadasz się cebulowymi chipsami. Nagle słyszysz dzwonek do drzwi. Wstajesz, otrzepujesz się z okruszków i ruszasz otwierać przybyszowi. Spoglądasz przez wizjer i widząc osobnika po drugiej stronie, wywracasz oczami, po czym przekręcasz gałkę w drzwiach. Twoim oczom ukazuje się, oparty o framugę drzwi, przyjmujący Jastrzębskiego klubu - Metteo Martino. Świdruję Cię oczami od stóp do głowy.
- Po co przyszedłeś? - pytasz i zaplatasz ręce na piersiach.
Matteo, nie racząc odpowiedzieć na Twoje pytanie, wchodzi do środka i nogą zatrzaskuje drzwi. Podchodzi bliżej i wpatruje się w Ciebie swoimi brązowymi tęczówkami, a na jego twarz wkrada się łobuzerski uśmiech. Łapie Cię za podbródek i podnosi Twoją głowę do góry.
- Dzisiaj już nie jestem pijany, a Ty doskonale wiesz o co mi chodzi - oznajmia cicho.
- I bardzo dobrze - mruczysz mu do ucha. - Tak, doskonale wiem - uśmiechasz się buńczucznie.
Dosłownie zdzierasz z niego jego górną partię ubrań i wodzisz opuszkami palców po jego nagim, umięśnionym torsie. Wzdycha z widoczną przyjemnością. Łapie Cię za nadgarstki i przyszpila do ściany, po czym zachłannie wpija się w Twoje usta. Następnie zabiera się za rozpinanie Twojej koszuli i spodni. Kiedy pozostajesz w samej bieliźnie, oplatasz go udami wokół pasa i słyszysz jak jego oddech przyspiesza. Przechodzicie do Twojego pokoju. Matteo potyka się o rurę od odkurzacza i oboje lądujecie na podłodze. Nie przeszkadza wam to jednak i nadal namiętnie pozbywacie się swoich ubrań. Przewracasz Martino na plecy i siadasz na nim okrakiem. Zbliżasz usta do obojczyka siatkarza i przesuwasz po nim językiem. Następnie schodzisz coraz niżej, przez brzuch, aż natrafiasz na górną część bokserek. Zahaczasz o nie zębami i przy pomocy dłoni ściągasz je, ukazując jego nabrzmiałą męskość. Całujesz wewnętrzną stroną ud siatkarza, przesuwając po nich również językiem, a jego gardłowe jęki pobudzają Twoje zmysły. Po chwili to jednak on bierze nad Tobą górę i znajduję się ponad Twoim ciałem. Drażni językiem Twoją skórę szyi i piersi. Czujesz go w sobie i jego przyspieszone ruchy. W momencie największej rozkoszy, oplatasz go nogami w biodrach i czujesz jak ekstaza wypełnia każdy milimetr Twojego ciała. Zagryzasz wargi, żeby tylko nie wrzeszczeć, jak ktoś kastrowany na żywca. Po chwili Matteo pochyla się nad Tobą.
- Jesteś zajebista, Zośka - szepce.
- Wiem, a to jeszcze nie koniec - oznajmiasz i z niemałą trudnością, znowu przewracasz go na plecy.

___________________________

Kurwa, takie sranie w banie. Musi się coś tu zacząć dziać, bo ja nie wiem po prostu. Od następnych rozdziałów już się będziemy bardziej skupiać na życiu Zośki, a nie tylko na jej seksualnych poczynaniach, chociaż erotyki nie zabraknie, zapewniam was :p

Ja pójdę do piekła za te rozdziały, a wy, no cóż, pójdziecie ze mną :P Ale, jak to mówią, w kupie raźniej!

Ja się pytam, gdzie do cholery jest ta wiosna?! Przepraszam bardzo, ale nie przypominam sobie, żebym przeprowadzała się na Syberię, a to co ja mam za oknem, chyba właśnie na to wskazuję. Heloł Matko Naturo, chyba już starczy, nie sądzisz?!

Byłoby mi baaardzo miło gdyby KAŻDY kto czyta mojego bloga, skomentował. To na prawdę daje motywację i nie bójcie się też negatywnych opinii (tylko nie takich a'la to obraza siatkarzy, co ty tu wypisujesz) po prostu komentujcie styl pisania i takie tam i piszcie co chcielibyście zmienić :)

Pozdrawiam :-*